اولین رقابت فیزیکی بین دو ربات انسان نمای غول‌پیکر آمریکایی و ژاپنی که با هزینه شخصی ساخته شده‌اند در ژاپن برگزار خواهد شد.
در سال 2015 دو مهندس آمریکایی با هزینه شخصی یک ربات غول‌پیکر جنگجو با نام پرایم تولید کردند.
آنها پس از موفقیت در ساخت ربات به دنبال حریفی قدرتمند برای اجرای مبارزه بودند که پیشنهاد آنها توسط گروهی از مخترعان ژاپنی پذیرفته شد.
گروه ژاپنی نیز پس از دو سال صرف زمان یک ربات 4.5 تنی تولید کرد و طبق مذاکرات انجام شده محل اجرای رقابت در ژاپن انتخاب شد.
این مبارزه قرار است بین ربات آمریکاییEagle Prime با پنج متر ارتفاع، 12 تن وزن و 430 اسب بخار قدرت با ربات ژاپنیKuratas با 4 متر ارتفاع و 4 تن وزن برگزار شود.
از آنجایی‌که فرایند تعمیر این رباتهای غول‌پیکر بسیار زمان‌بر است، بنابراین دو طرف تصمیم گرفتند که به جای پخش زنده رقابت، مراحل اصلی مبارزه را به صورت یک فیلم ویرایش شده در دسترس علاقه‌مندان قرار دهند.
رباتهای تولید شده توسط دو تیم توسط کاربر مستقر در کابین کنترل میشوند، بنابراین با توجه به خطرات احتمالی موجود در این رقابت هدف اصلی از کار انداختن رباتها یا در نهایت آسیب سطحی است، تا احتمال آسیب به اپراتور رباتها به مینیمم برسد
شرکت “بوستون دینامیک”(Boston Dynamics) که در زمینه تولید ربات فعالیت میکند به تازگی از یک ربات چهارپا رونمایی کرده است که سروصدای فوق‌العاده کمی دارد.این شرکت یک تبلیغ 24 ثانیه‌ای از ربات خود که SpotMini نام دارد منتشر کرده است.
این ربات سریع‌ترین محصولی است که یک شرکت پس از رونمایی از یک نسخه از رباتهای خود مجددا به بازار عرضه کرده است.
این ربات چهارپا نسبت به نسخه قبلی خود واقعی‌تر حرکت میکند و همچنین حرکات را نرم‌تر انجام می‌دهد.
بدنه این ربات از جنس پلاستیک است و بازوی دستکاری‌کننده در بالای ربات که در نسخه قبلی آن وجود داشت حذف شده است.
جزئیات زیادی از ویژگی‌های این ربات منتشر نشده است اما دانشمندان معتقدند این ربات همانند نسخه قبلی خود 84 سانتی‌متر قد، 30 کیلوگرم وزن، دوربین سه‌بعدی و 17 مفصل دارد.
این ربات از الگوریتم‌های مسیریابی پیشرفته تری نسبت به نسخه قبلی بهره می‌برد و با توجه به تمام الکتریکی بودنش، یکی از کم سروصداترین رباتها محسوب میشود.
دا نشمندان دانشگاه هاروارد از سال 2013 در حال کار بر روی رباتهای زنبوری هستند و به تازگی ربات جدیدی ساخته‌اند که میتواند علاوه بر پرواز در محیط‌های آبی هم حرکت کند.
در حال حاضر شکل ظاهری نهایی “زنبور رباتیک”(RoboBee) دانشگاه هاروارد دیده نشده است. دانشگاه هاروارد این پروژه را از سال 2013 آغاز کرده است و در سال 2016 یک نمونه از این رباتها را تولید کرد که می‌توانست همانند حشرات بر روی دیوار کاملا عمودی بایستد.
در ادامه تلاش‌های دانشمندان این دانشگاه، آنها موفق شدند رباتی بسازند که میتواند در محیط‌هایی مانند دریاچه‌ها کاوش کرده و مجددا از سطح آب پرواز کنند.
شاید چنین حرکتی بسیار ساده به نظر برد اما از نظر فنی ابدا اینگونه نیست.
برای ربات کوچکی به ابعاد دو سانتی‌متر و به وزنی کمتر از یک پنجم وزن یک سکه شیرجه زدن در آب و پرواز مجدد از سطح آب به هیچ عنوان راحت نیست. شنا کردن در آب برای این ربات ماننده شنا کردن در محیط مانند شربت غلیظ و یا عسل و جدا شدن از سطح آب به منزله شکستن یک دیوار آجری است.
برای حل این مشکلات محققان موسسه “ویس”(Wyss) در دانشگاه هاروارد یک مکانیسم مناسب برای مناسب برای پرواز از آب به هوا طراحی کردند.
این کار با بررسی وضعیت حشرات و همچنین انجام آزمایش‌های متعدد انجام شد و محققان فرکانس 220 تا 300 هرتز را برای پرواز تعیین کردند و برای حرکت در آب نیز فرکانس 9 تا 13 هرتز تعیین شده است.
با وجود پیشرفتهای قابل توجه تکنولوژی در سالهای اخیر، هنوز چالشهایی برای بدست آوردن مستنداتی از زندگی زیر آب وجود دارد. محققان کامپیوتر MIT این مشکل را با استفاده از رباتها حل کرده اند. اخیرا یک تیم از گروه علوم کامپیوتر و هوش مصنوعی MIT(CSAIL) یک ربات ماهی نرم معرفی کرده اند که میتواند مستقلا در اقیانوس شنا کند.
Robert Katzschmann مدیر گروه میگوید، این اولین رباتی است که میتواند بدون محدودیت در سه بُعد برای مدت زمان قابل کنترل شنا کند. او اضافه میکند، ما از اینکه میتوانیم به زندگی دریایی نزدیکتر شویم، هیجان زده شدیم.
ربات ماهی چگونه کار میکند
وسایل حرکتی موجود در زیر آب به طور سنتی با قایق ها یا قدرت پروانه های سنگین و گران کنترل میشوند. در مقابل SoFi با یک دوربین، یک موتور و یک باتری پلیمری لیتیوم که در تلفنهای هوشمند مصرف کننده یافت میشود، ساختاری خیلی ساده و سبکتر دارد. برای ساخت ربات شناگر، موتور پمپ آب در داخل دو محفظه‌ی بالن مانند در دم ماهی قرار میگیرد که مشابه یک مجموعه پیستون در موتور عمل میکند. به صورتیکه با هدایت آب به کانال دیگر توسط محرکها دُم در جهت دیگر خم میشود و میچرخد.
این حرکت تناوبی یک حرکت جانبی ایجاد میکند که مشابه حرکت ماهی واقعی است. با تغییر الگوهای جریان ربات سیستم هیدرولیکی قادر خواهد بود حرکتهای مختلفی به دُم ربات بدهد که این تحرکات موجب تغییر سرعت شنا کردن میشود.
رباتهای کوچک پرنده می توانند در وظایف وقت گیر همچون نظارت بر رشد محصول در مزارع بزرگ و تشخیص نشت گاز به ما کمک کنند. این رباتها با بالهای نازک خود پرواز می کنند چرا که خیلی کوچک تر از آن هستند که بتوان مشابه نمونه های بزرگترشان از ملخ برای اوج گیریشان استفاده کرد. اندازه کوچک ربات حشره نما یک مزیت است. ساخت این رباتها ارزان است و می توانند به سادگی به موقعیتهای سخت غیر قابل دسترس پرواز کنند.
تامین نیروی ربات حشره نما
قرار دادن منبع تامین برق و کنترل بالها بر روی این رباتهای مینیاتوری، برای آنها سنگین است. به همین دلیل تاکنون این رباتهای حشره نما از زمین کنترل می شدند. مهندسان دانشگاه واشنگتن ربات حشره نما، RoboFly، را معرفی کردند که برای اولین بار ارتباط ربات با زمین قطع شده است و با اضافه شدن یک مغز، ربات بطور مستقل پرواز می کند. این پرواز کوتاه است اما یک جهش بزرگ برای این گونه رباتهاست. ربات در کنفرانس آتی رباتیک و اتوماسیون رونمائی می شود.
RoboFlayکمی از خلال دندان سنگین تر است و نیروی خود را از اشعه لیزر می گیرد. شبکه کوچکی انرژی لیزر را به برق تبدیل می کند تا بالها را به حرکت در آورد. مشکل مهندسین بال زدن است که فرایندی انرژی بر است و منبع نیرو و کنترلر بالها بزرگتر از آن هستند که بر روی ربات قرار گیرند. ربات قبلی حشره نما، RoboBee، رشته ای داشت که از زمین انرژی دریافت می کرد و بالها را کنترل می نمود. اما ربات باید بتواند به صورت غیر وابسته عمل کند. Fuller و تیمش تصمیم گرفتند از یک پرتو باریک نامرئی لیزر برای تامین نیروی ربات استفاده کنند. آنها پرتو لیزر را به یک سلولphotovoltaic که در بالای RoboFlyقرار دارد، متمرکز کردند تا نور لیزر به برق تبدیل شود.