سیم‌کارت‌های اینترنت اشیا یا همان M2M برای تامین ارتباط امن و با استحکام بالاتر در شرایط سخت محیطی تعبیه شده اند ، چراکه در بحث اینترنت اشیا ؛ نیاز به امنیت عدم شنود اطلاعات و داده ها و همچنین جلوگیری از آسیب دیدگی سیمکارت بخاطر شرایط آب و هوایی و دماهای مختلف بسیار مهم است و سیمکارت های معمولی محدودیت هایی دارند.
سیمکارت های اینترنت اشیا یک راهکار ارتباطی برای خودکارسازی فرآیندها ارائه میکنند. هنگامی که در نظر داریم دو دستگاه را به یکدیگر وصل کنیم، این دستگاه‌ها مجبور هستند از یک ارتباط داده ای استفاده کنند.
در اغلب موارد کار چندان عاقلانه‌ای نیست که از یک سیم کارت معمولی تلفن همراه برای این ارتباط استفاده کنیم، این شکل از ارتباط فاقد توانایی‌های لازم بوده و در مقایسه با سیم‌کارت‌های اینترنت اشیا این توانایی را ندارد تا در زمان های بحرانی سرویس های مناسب را ارائه کند.
مهم ترین ویژگی های شاخص این سیم کارت ها چه هستند؟
یکی از این ویژگی‌ها گرداوری بسته های اطلاعاتی است. اکثر کسب‌وکارها به دنبال آن هستند تا فرآیندهای خود را خودکارسازی کنند. به‌طوری که در یک زمان واحد از چند سیمکارت اینترنت اشیا (در بعضی موارد هزاران عدد) استفاده کنند. با به اشتراک گذاری داده‌ها از طریق این سیمکارت ها شما می‌توانید ریسک های مختلف را به راحتی کاهش دهید. به طور مثال، شما دیگر نگران این موضوع نخواهید بود که یکی از دستگاه های شما بیش از حد از پایگاه داده ها استفاده می‌کند، در حالی که دیگری بدون استفاده است، به واسطه نظارت دقیقی که روی آنها وجود داشته و آنها از یک منبع واحد داده دریافت خواهند کرد.
شرکت شارپ، تولیدکننده محصولات الکترونیکی در سال مالی ۲۰۱۵-۲۰۱۶ متحمل ضرر و زیان سنگینی معادل ۲ میلیارد و ۳۵۰ میلیون دلار شده است. حجم کلی فروش این کمپانی ژاپنی نیزکاهش ۱۱.۷ درصدی داشته است.
شارپ کمپانی با بحران بدهی های خود دست به گریبان بوده و صاحب نقدینگی بسیار کمی است. این شرکت در نظر دارد ۶۶ درصد از سهام خود را به کمپانی تایوانی «فاکس کان» واگذار کند.
علاوه بر این برای اجرا یک برنامه تجدیدساختار و صرفه جویی اقتصادی برنامه ریزی شده است. احتمال دارد با اجرای این پروژه ۳ هزار نفر از نیروی کار این شرکت بیکار شود. از سال ۲۰۱۲ حدود ۶ هزار نفر از کارکنان شارپ از کار برکنار شده اند که مقدار زیادی است.
همیشه یکی از بحث هایی که بین برنامه نویسان تازه کار و حرفه ای مطرح است این است که کدام یک از زبان های برنامه نویسی بهترین است یا بطور نسبی بهتر است ! در دنیای دیجیتال زبان های برنامه نویسی زیادی حتی بعضی ها بصورت اختصاصی ایجاد شده اند و بین آنها بعضی ها محبوبیت بسیاری دارند مانند سی که از محبوبیت بالایی برخورد دار است . در ادامه با ما باشید تا با نموداری بهترین ها را معرفی کنیم.
قبل از معرفی بهترین زبان‌های برنامه‌نویسی 1400 یا 2021 لازم است به این نکته توجه شود که اکثر زبان های برنامه نویسی برای هدف و منظور خاصی استفاده می‌شوند. مثلاً زبان برنامه نویسی COBOL تنها در زمینه برنامه نویسی تجاری کاربرد دارد. همچنین، جاوا اسکریپت کاربرد گسترده‌ای در برنامه نویسی وب دارد. در واقع، انتخاب بهترین زبان برنامه نویسی به این مسئله بستگی دارد که آن زبان برای چه کاربردی قرار است مورد استفاده قرار شود.
البته، همین مسئله می‌تواند به عنوان یک نقطه برتری تلقی شده و زبان هایی که موارد استفاده بیش‌تری دارند یا به اصطلاح «چند منظوره» یا بعضاً «همه کاره» محسوب می‌شوند، در فهرست بهترین زبان‌های برنامه‌نویسی 1400 یا 2021 در جایگاه بالاتری قرار گیرند. بدون شک، زبان برنامه نویسی پایتون به معنای واقعی کلمه یک زبان برنامه نویسی همه‌منظوره است. به همین دلیل و بر اساس دلایل متعدد دیگر، می‌توان آن را در رتبه نخست بهترین زبان‌های برنامه‌نویسی 1400 یا 2021 قرار داد.
دوستان زیادی سوالات متعددی را در مورد انجام پروژه های الکترونیکی می‌پرسند. واقعا انجام پروژه های الکترونیکی سخت است؟ چقدر زمان میبره شما یادبگیرید پروژه های الکترونیکی انجام دهید؟ آیا طراحی و ساخت مدار و سیستم های الکترونیکی مقرون به صرفه است؟ آیا به جز مراکز نظامی مدارات الکترونیک در بقیه قسمت های صنعت هم مشتری دارد؟ آیا لازم هست هم آنالوگ بلد باشیم و هم دیجیتال؟ الان اکثر دوستانم الکترونیک خوندن ولی در حوزه نرم افزار و یا زمینه های دیگر فعالیت میکنند آیا این مورد ربطی به بازار طراحی مدار دارد؟
اصلا شرکت هایی که پروژه طراحی میکنند چه کارهایی انجام می دهند و کجاها هستن و محیط این شرکت ها چطوریه؟ آیا میتوانم آینده شغلی خودم را به عنوان طراحی مدار بصورت فریلنسری(پروژه ای)، انتخاب کنم؟ چقدر اطلاعات فنی لازم است آیا باید هر روز مطالعه کنم؟ آیا درآمد یا حقوق کافی دارد؟ آیا نسبت به کاری که انجام میدهیم پول بدست میاریم؟ چه پروژه نوع پروژه هایی (صنعی یا تحقیقاتی) را انجام بدم؟ کلا روی چه مضوعی تمرکز کنم؟ آینده الکترونیک به کدوم سمت میره؟ من فقط برنامه نویسی میکروکنترلر بلد هستم آیا برای شروع کافی است؟ آیا برم دنبال یادگیری قطعات حرفه ای مثل FPGA ؟
واقعا انجام پروژه های الکترونیکی مشکل است؟
جواب من برای اکثر دوستان این است: ” سخت نیست بلکه در اوایل خیلی وقت گیر است و تکنولوژی ها روز به روز عوض میشن و مثل کارهای قدیم نیست که یکبار یادبگیری و تا بازنشستگی آن را تکرار کنی.” و نیاز داره بصورت پیوسته یادبگیری و سعی کنی خودت را با آخرین تکنولوژی را بروز نگه داری.
از زمان پیدایش درگاههای USB به عنوان گذرگاه استاندارد پر سرعت برای اتصال وسایل و تجهیزات خارجی به کامپیوترهای شخصی، فاکتور سرعت جزء مهم ترین مشخصات این ارتباط بوده است و مبحث تغذیه شامل مشخصات ولتاژ و جریان جزو مشخصات حاشیه ای این ارتباط بوده است. به عنوان مثال استاندارهای مختلف USB با عباراتی مانند full-speed ، Hi-speed یا Super-speed معرفی شده اند که نشان گر نقش مهم سرعت در ارتباط USB است.
از طرفی دیگر مشخصات توان ارتباط USB با دستگاههای دیگر همواره جزو مشخصات حاشیه ای این ارتباط بوده است و پایه های تغذیه USB تنها به عنوان تامین کننده تغذیه وسایل جانبی در نظر گرفته می شدند. به عنوان مثال در نسخه USB1.0 مشخصات تغذیه برابر ولتاژ 5v و جریان 100mA که معادل توان 0.5w است مشخص شده است و یا در نسخه USB2.0 ولتاژ 5v و جریان 500mA معادل توان 2.5w مشخص شده است.
از سال 2008 ، مشخصات تغذیه USB علاوه بر تامین توان تجهیزات جانبی، به عنوان شارژ کننده باطری داخلی این وسایل مورد توجه قرار گرفت و اولین گام در این جهت، معرفی استاندارد CDP (charging downstream port) بوده است که جریان دهی پورت USB را تا 1.5A تعیین کرده است که همراه با ولتاژ تغذیه 5v ، توانی معادل 7.5w را ایجاد می کند.
اخیرا استاندارد های معرفی شده در این زمینه امکان تولید ولتاژ های 12v و 20v و جریان های تا 5A و توان حداکثر 100w را به پورت USB می دهند.
یکی از نکات دیگری که در مورد تغذیه USB مورد توجه قرار گرفت، تنظیم مشخصات ولتاژ و جریان پورت USB متناسب با مقدار مورد نیاز هر وسیله است که این مسئله از طریق پایه های داده و طی فرایندی به نام negotiation یا مذاکره صورت می پذیرد و این مسئله باعث عدم امکان وجود ارتباط داده در هنگام استفاده از تغذیه USB می شد. در نسخه های بعدی این مشکل از طریق تعیین مشخصات تغذیه از طریق پایه VBUS حل شده است.